Home sweet home

Met kriebels in mijn buik ging ik donderdagmiddag dan op weg naar het vliegveld. Eerst moest ik nog met de trein, de metro en daarna nog een trein maar de reis verliep sneller dan ik dacht en uiteindelijk was ik 3 uur van te voren op JFK. Tijdens het vliegen hadden we harde wind mee, en dus een beetje turbulentie maar de vlucht duurde daardoor wel 40 minuten korter dan verwacht. Mijn vader was zo lief om me op te halen van het vliegveld en voor ik het wist was ik alweer thuis. Heeeeel raar om weer in Volendam te zijn. Nog steeds voelt het allemaal heel vreemd aan. Maarja, tijd om te wennen heb ik niet want over drie dagen ga ik alweer terug naar NY.

Vrijdagavond ben ik gezellig met mijn broer uitgeweest. Dat was echt heel leuk. Het uitgaansleven is (behalve mijn familie en vrienden) het enige aan Volendam wat ik mis. Het klopt echt wat ze zeggen: You don't know what you've got until it's gone.

Zaterdag heb ik mijn lieve oom weer gezien en nadat ik 's avonds eindelijk een beetje bijgekomen was van de avond ervoor heb ik met mijn vriendinnen in het Havengat gezeten. Echt super leuk om ze weer te zien. Gelukkig hoef ik ze niet allemaal zolang meer te missen want in maart komen ze met zijn zessen een paar dagen langs in New York!

Zondag heb ik bijna mijn hele familie weer gezien. Dat was toch ook wel heel fijn. Als je bij de mensen bent waar je van houd is het bijna alsof je nooit weggeweest bent. Het hele weekend was super!

De komende dagen moet ik mijn grote zus nog zien en nog twee van mijn vriendinnen die er dit weekend niet bij konden zijn. Én, heel belangrijk, ik moet nog even wat dingen inslaan die mee moeten naar New York. Geke wil graag oliebollen maken, dus dan zal ik er maar even voor zorgen dat ze dit kan doen binnenkort.

Ik ga nog even genieten van de komende dagen en dan weer terug naar New York. De terugweg duurt helaas wat langer want ik moet eerst nog een tussenstop maken in Frankfurt. Beetje jammer, maar het is niet anders.

Groetjes vanuit Volendam!